Titel: “Gedragen last” voor de kerkzaal van PKN gemeente “de Veste”in Gouda en het kerkje van “de vrijzinnig hervormden” in Zevenhuizen

Techniek: Een kruis van sloophout met glas mozaïek

Sloophout is hout met een verleden, doorleefd hout. Het heeft dienst gedaan als vloer, schutting, als opbouw. Sloophout heeft ook knoesten, spijkergaten, splinters en beschadigde plekken. Net als het leven zelf.

Het leven doet vaak pijn. Ieder mens leeft zijn eigen leven, gaat zijn eigen weg. De levensweg kan eruit zien als sloophout: het heeft iemand ergens gebracht, maar kan ook ruw zijn, met splinters waar je je pijn aan doet. Soms zelfs zo dat er wonden ontstaan die maar moeilijk genezen, gebeurtenissen die in de ziel zijn gekerfd en nooit over gaan.

Mensen gaan hun weg door het leven. Die weg ziet er voor een ieder weer anders uit. In glas is een rij van mensen dichtbij elkaar uitgebeeld. Mensen, ieder met een eigen kleur en vorm. Eén stuk glas valt uit de toon. Het spiegelt en nodigt uit ernaar te kijken.

Wie ben ik in dit geheel?

Deze vraag kan je verschillend beantwoorden omdat het perspectief waarin wij staan wisselt. Soms zijn wij zelf als de lijdende mens die met moeite zijn weg probeert te gaan. Andere keren zijn zijn wij de medemens die de ander op zijn barre tocht nabij is en steunt. Dan ben je in de rij opgenomen als één die ondersteunt en troost. Misschien kijken wij alleen maar toe.

Dit beeld van glas en hout confronteert ons met het lijden en verwijst naar Jezus die wist wat lijden was. Jezus die tijdens zijn leven de nadruk legde op barmhartigheid en liefde. Als praktische maatstaf gaf hij de mensen het volgende mee: “Alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijkste van mijn broers, zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.” (Matteüs 25: 40, 45).